Top 5 uitdagingen voor recyclebedrijven

Alle partijen, ook in landen die verderop in de keten zitten, staan onder druk van regelgeving en worden kritischer. Wat ook voorkomt is dat, bijvoorbeeld in de maakindustrie, bedrijven vanuit hun eigen kwaliteitsbeheer hogere eisen stellen aan hun toeleveranciers. Dat vergt beter procesbeheer, al vanaf  de inzameling. Continu verbeteren is daarom noodzakelijk. Het is in feite de basis van kwaliteitsbeheer: de ISO 9001.

We weten het allemaal: recycling vergt de inzet van zware en sterke apparatuur en machines. Veilig en gezond werken staat dan ook bovenaan de prioriteitenlijst, want je medewerkers zijn je belangrijkste kapitaal. Er kan daarbij bedrijfsblindheid ontstaan. Als ik tijdens een audit op een terrein rondloop, komt het voor dat ik een aantal afwijkingen constateer die verbetering behoeven, terwijl de KAM-coördinator er echt al serieus werk in gestoken heeft. Die andere, frisse blik wordt zeker gewaardeerd, hoewel het nieuws niet altijd prettig valt. Het is beter om aan de voorkant van het proces proactief te investeren, dat verdient u als bedrijf echt terug.

De Europese voorschriften in de EVOA blijken binnen dezelfde Europese landen vaak anders geïnterpreteerd te worden. Doordat een transportdocument anders wordt ingevuld dan het nationaal bevoegd gezag verwacht, kan een heel circus in werking treden. In extreme gevallen heeft dat zelfs tot huiszoekingen en in beslagname van administraties geleid. In de meeste gevallen kost het een bekeuring en vertraging. Allemaal zaken waar u niet op zit te wachten. Als er dan ook nog wijzigingen aankomen, wordt het best complex. Zoals metalen die ineens onder de noemer ‘gevaarlijk afval’ komen te vallen omdat overwogen wordt kobalt op de gevaarlijkestoffenlijst te zetten. Ik bezoek daarom conferenties en seminars om steeds op de hoogte te blijven. Maar ik doe het niet alleen, bij Kiwa werkt een groot aantal specialisten met vergaande kennis die continu wordt geactualiseerd om onze klanten zo goed mogelijk te kunnen ondersteunen.

Het probleem met regelgeving is dat die vaak heel veel tekst, maar bijzonder weinig uitleg oplevert. Wetten en richtlijnen worden met allerlei verwijzingen en dwarsverbanden uiteengezet. Dat maakt de teksten cryptisch en voor interpretatie vatbaar. Als ondernemer bent u dan op zoek naar de juiste adviseurs, waarbij u door de bomen soms het bos niet meer ziet. In de praktijk komt voor dat de voorgestelde aanpak niet altijd tot voldoende resultaat leidt. We proberen daar dan goed over te praten en uiteindelijk beide partijen vooruit te helpen door een frisse blik vanuit onze kant te werpen. Als u er samen naar kijkt komt u er wel uit, twee weten nu eenmaal meer dan één.

Het is niet de vraag óf het gebeurt, maar wanneer het gebeurt. Uiteindelijk maken we een transitie naar volledig hergebruik: 100% recyclen dus. Vanuit meerdere invalshoeken is dit een ontwikkeling die doorzet. Met de stijgende welvaart ontstaat een groeiende consumptie, terwijl de hoeveelheid beschikbare grondstoffen daarbij verhoudingsgewijs afneemt. Hergebruik is een van de weinige opties. Wat u ziet bij elektronicarecycling, waarbij de WEEELABEX-certificering in beeld komt, is dat we de kostbare grondstoffen die in deze apparatuur zit graag willen behouden en terugwinnen. Aan de andere kant van de keten begint het mogelijk maken van het terugwinnen al bij het ontwerp van de producten. Die zaken moeten meer naar elkaar toe groeien. De secundaire grondstoffenmarkt is booming. Dat zie ik terug in het volwassen worden van de recyclebranche.